-
1 тарих
сущ.1) в разн. знач. историякешелек тарихы — исто́рия челове́чества
тарих дөреслеге — пра́вда исто́рии
ташның да тарихы бар — (посл.) (да́же) и ка́мень име́ет свою́ исто́рию
алла саклый, тарих дәшми — (погов.) бог бережёт, а исто́рия молчи́т
2)а) расска́з, нове́лла ( назидательного характера), при́тчаизгеләр тарихы — расска́зы-слу́чаи (при́тчи) из жи́зни святы́х
тарих сөйләү — расска́зывать что-л. (с дидактической начинкой)
б) фа́була, исто́рия; ход собы́тийаның тарихы болай — его́ ( этого дела) исто́рия такова́
3) уст.а) да́та; с да́той ( слово тарих ставится перед числительным)тарих мең дә сигез йөз дә туксанынчы сәнәдә — с да́той в ты́сяча восемьсо́т девяно́стом году́
б) летоисчисле́ниетарих башыннан — с нача́ла летоисчесле́ния
•- тарих чүплеге
- тарихка кадәр
- тарихка кадәрге
- тарихка керү
- тарихта булган
- тарихта булмаган
См. также в других словарях:
яңа — с. 1. Әле генә эшләнгән, ясалган; алынган, бик аз тотылган яки бөтенләй тотылмаган. Элек булмаган, яшәмәгән, күптән түгел барлыкка килгән, күренгән 2. Күптән түгел ачылган, уйлап табылган, китереп чыгарылган, язылган 3. Бик үк таныш булмаган,… … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
